Over ons

GESCHIEDENIS

Algemeen over Den Zuuten Ienval
De officiële oprichtingsdatum van Den Zuuten Ienval is 14 januari 1975. De vereniging heette toen nog S.I.O.K. Dit stond voor “Samenspel is onze kracht”. In 1987 werd de naam veranderd in het nu alom bekende Den Zuuten Ienval. Deze naam was afkomstig van de titel van ons zelf geschreven Groesbeeks stuk voor ons eerste lustrum in 1980. Deze lustrumvoorstelling was destijds een enorm succes en verscheen meer dan 20 maal op de planken.

Vanaf 1975 zijn er verschillende stukken opgevoerd. Stukken met een lach en een traan, komische thrillers, blijspelen en kluchten. De meeste stukken waren in (gedeeltelijk) dialect. In de statuten van onze vereniging staat als een van de doelstellingen niet voor niets het in ere houden en promoten van het Groesbeeks dialect. Bij de stukkeuze is er altijd gekeken naar het publiek. Wat slaat aan, waaraan is behoefte? Onze uitdaging zat (en zit) erin om aan te sluiten bij de wens van onze bezoekers. En dat lukt nog steeds. De laatste jaren speelt de vereniging voor (nagenoeg) volle zalen en dat zes keer verdeeld over de eerste drie weekenden van november.

Vanaf 2004 is er ook een jeugdafdeling van Den Zuuten ienval. Elk jaar in maart / april wordt een (drie-)dubbele voorstelling voor en door kinderen opgevoerd. De jeugdgroep werkt met heuse audities, spannend maar leuk! Het jeugdtoneel bestaat uit ruim twintig kinderen en wordt begeleid door spelers van het volwassenentoneel.

Speellocaties
We begonnen in 1975 in het “Hollands Klooster”, waar we gastvrij werden ontvangen door de nonnen, maar toen daar geen plaats meer was moesten we voor een paar jaar uitwijken naar de MAVO. Daarna vonden onze optredens plaats in clubhuis centrum aan de Kloosterstraat. Vanaf 1980 spelen we in wijkgebouw “De Sleutel” aan de Breedeweg. Daar vinden ook de repetities plaats.

HOE ONTSTAAT NU EEN VOORSTELLING?

Het bestuur vormt de leescommissie. Bij de toneeluitgeverijen worden toneelboekjes aangevraagd. Daarbij wordt rekening gehouden met het aantal spelers en het genre. De uiteindelijke keuze van het stuk vindt plaats in overleg met de regisseur. Meestal is er een lijst met stukken die we in de komende jaren kunnen gaan spelen. Jaarlijks bekijkt de leescommissie het opnieuw.

In de eerste weken van januari wordt er gelezen met de spelersgroep. De regisseur verdeelt daarna de rollen. De spelers kunnen zich gaan inwerken op de eigen rol. Wekelijks op de maandag wordt er gerepeteerd. De repetitieavond begint met een warming-up, waarin doelgerichte speltraining zit, zoals houding, beweging, stemgebruik en concentratietraining.

Daarnaast is ‘mise en scene’ (= een toneelterm voor waar sta ik op het toneel en hoe past dat binnen het stuk) en tekstkennis een belangrijk onderdeel van de repetitie. Meteen vanaf het begin is de technische commissies erbij om te starten met hun aandeel in de productie.

Als de vakanties in augustus voorbij zijn wordt er serieus gewerkt aan de vormgeving, decor, licht, geluid, grime, kleding en extra repetities. De spanningen lopen op naarmate de première dichterbij komt.

De “generale” repetitie is meestal een voorbeeld van hoe het ‘hopelijk’ niet zal gaan verlopen, maar als bij de première het publiek binnenstroomt en de lachsalvo’s starten, spelen we meestal de sterren van de hemel en kan de regisseur opgelucht ademhalen.